Het brandgetal of brandklasse (Duits: Brennzahl) is een maat voor de snelheid waarmee een vlam zich voortplant over een stoflaag. De test is genormaliseerd. Het resultaat van de test is een BZ-klasse van de betreffende stof.
Bij de beoordeling van stofexplosiegevaren en risico’s kunnen we in sommige gevallen ook de BZ-klasse betrekken in de risicobeoordeling. Stel een ontstekingsbron is te verwachten in een stoflaag van een stof met BZ-klasse 2, dan betekent dit dat de brand snel zal doven en mogelijk een gering risico voor explosie zal geven.
De uitvoering van de test gaat als volgt:
- De te testen stof wordt aangebracht op een vuurbestendige plaat in de vorm van een ononderbroken strook van ongeveer 40 mm lang en ongeveer 20 mm breed (volume ongeveer 5 ml).
- Een elektrisch verwarmde, gloeiende platina draad op een temperatuur van ongeveer 1000°C wordt langs één van de uiteinden van de strook gedurende ongeveer 5 seconden in de te testen stof gestoken.
De brandbaarheidsklasse wordt bepaald in overeenstemming met het verloop van de reactie.
De testen worden uitgevoerd in een geventileerd deel van het laboratorium. De luchtsnelheid op de plaats van de test is ongeveer 0,2 m/s (in dezelfde zin als de voortplantende reactie). Deze luchtstroom is noodzakelijk om de inerte gassen, die gevormd worden door de ontsteking van het product en die mogelijkerwijze het branden van de stoflaag kunnen verhinderen, weg te blazen.
Indien men geïnteresseerd is in de brandbaarheid van een product bij verhoogde temperaturen (b.v. in drogingsprocessen), kan de test herhaald worden bij een verhoogde temperatuur (b.v. de bij de droging verwachte temperatuur). Dit is overbodig indien de test bij kamertemperatuur resulteerde in een brandbaarheidsklasse 6. Soms is er een opmerkelijk verschil in brandbaarheid. Om die reden moet de temperatuur waarbij de test werd uitgevoerd, vermeld worden samen met de brandbaarheidsklasse.
Deze test wordt uitgevoerd met de fractie met een deeltjesgrootte kleiner dan 250 µm.